Тое, што бяссоньніца
Ня дасьць спакою мне,
Я гэта знаю, бо ўначы заўсёды
Мацьней у дзьверы памяці грукаюць
Дні перажытыя, сябры, зь якімі,
Не разьвітаўшыся, расстаўся,
Нявырашаныя, адкладзеныя справы,
Трывогі розныя, якіх з гадамі
Прыбывае...
Але чаму
I ты ня сьпіш сягоньня,
Дождж асеньні?
1972
|
|
